Een overgangsweekje

M’n laatste 3,5 dag op Furuhaugli!
Ik heb ma t/m woe gewerkt van 09.00 tot 17.00 uur. Lekker standaard haha! Alleen op de dag van m’n vertrek had ik vrij (natuurlijk).

Maandag 12 april 2010:
Ik ben ‘s ochtends begonnen met het schoonmaken van de binnenboel: toiletten in het hoofdgebouw, het café (alle stoelen op de tafels, tafelkleden in de was, stofzuigen en vloer dweilen). Daar was ik mee bezig tot aan de lunch. De lunch hadden we dit keer buiten in het zonnetje! Met een vest aan was het heerlijk te doen! Lekker stil, met op de achtergrond alleen het geluid van (een) woody woodpecker ;-). Tijdens het eten vertelde Inger-Lise dat de politie had gebeld: de mensen die hier in de beruchte hut nummer 10 hebben gezeten (en die al die zooi hadden gestolen) zitten in de gevangenis. Twee van de vier mensen hebben 120 cel gekregen, de andere twee 75 dagen. Na hun tijd worden ze meteen het land uit gezet (ze komen namelijk niet uit Noorwegen). Nou, blijkbaar heeft het bewijsmateriaal gewerkt.

Na de lunch heeft Jacqueline de binnenboel verder afgemaakt en moest ik een grote hut schoonmaken. De gasten hadden voor de schoonmaak betaald, dus ik kon daar een aardige zooi verwachten. Uiteindelijk ben ik er 3(!) uur mee bezig geweest: bergen afval, overal lege bierblikjes (en bergen volle in de koelkast), overal hondenharen (de stofzuiger mocht ik gebruiken, hoera!), lege snoeppapiertjes, kranten e.d. Om half 5 was ik terug in het hoofdgebouw. Daar heb ik met Inger-Lise nog even gesproken over aanmeldingen van nieuwe exchange workers. Er zijn veel Duitsers in het vooruitzicht….
De laatste twintig minuten heb ik besteed in de keuken door daar de boel een beetje op te ruimen. En toen was m’n werkdag al weer om!
Een half uurtje later hebben we gegeten. Phil had chili gemaakt. Na het eten heb ik samen met Jacueline en Phil nog wat geklept in de keuken en hebben we elkaar wat muziekfilmpjes laten zien op youtube. Rond een uurtje of 9 kwamen er opeens twee gasten binnen die graag koffie met wafels wilden. HUH? Beneden aan de weg staat duidelijk een bord dat het café maar tot 20.00 uur open is. Ik was samen met Jacqueline in de keuken, dus gingen we maar even hulp vragen aan Stein. Die was heel erg boos, want blijkbaar zijn er wel meer mensen die na sluitingstijd koffie o.i.d. willen Tja, ik snap dat dat vervelend is en die mensen horen ook niet te komen, maar het is dan aan ons om ze dan niet binnen te laten nietwaar? Of zieik dat nu verkeerd? Uiteindelijk kregen ze wel de koffie met wafels en hebben Jacqueline en ik een oogje in het zeil gehouden. De gasten bleven wel erg hangen: tot ruim kwart over 10! Maargoed, ondertussen hebben wij ons vermaakt met verschillende soorten muziek: The Beatles, Jan Smit, Heintje, enz (lachuh!). Later kwam Inger-Lise erbij en die liet ons een filmpje zien van Mary Schneider. Iedere keer als ze dat hoort, moet ze aan Zwitserland denken zegt ze. Ze jodelt namelijk, is echt hilarisch. Jacqueline had ook nog een leuk filmpje m.b.t. het jodelen. Benieuwd? Moet je bij youtube even zoeken naar: ‘oesch die dritten - ku ku jodel’. Lachuh!

Dinsdag 13 april 2010:
Inger-Lise en Stein sliepen nog (dat mag ook wel ‘s na zulke drukke weken), dus om 09.00 uur ben ik zelf maar begonnen door schone tafellakens op de tafels in het café te doen. Vervolgens heb ik een briefje geschreven met de mededeling dat ik het toiletgebouw ging controleren/schoonmaken. Daar was ik wel zoet mee tot 11.30 uur. Toen ik terugkwam ben ik met Inger-Lise (die nog niet zo heel erg lang wakker was haha) samen aan de grote schoonmaak begonnen in hut nr. 6. De woonkamer hoefde niet (die was pas al gedaan), maar de keuken, badkamer en twee slaapkamers wel. We moesten echt ALLES boenen: de muren, plafonds, ieder hoekje, de (houten) bedden afnemen met sop, alle kastjes/laatjes uitsoppen enz. Je wordt op den duur echt zo’n beetje high van alle ammonia-lucht, dus…. RAMEN OPEN!
Om 13.00 uur was het tijd voor de lunch. Jacqueline had o.a. heel lief een citroencake gemaakt, die was erg lekker.
Na de lunch hebben we hut nr. 6 afgemaakt tot een uurtje of half vier. Daarna was ik het zat en kon ik nog anderhalf uur gaan strijken. Ook heb ik Inger-Lise nog even geholpen met het dragen van allerlei boxen vol met kinderkleding. Ze vroeg aan mij hoeveel kids ik wilde….. Ehhh, denk ik daar over na?

Na werktijd (rond 18.00 uur) was het tijd voor een stukje ontspanning… (of stress, ‘t is maar hoe je het bekijkt hahaha), want we gingen met z’n allen skiën in Dombås! ‘t Zou m’n eerste ski-les zijn (en voorlopig ook m’n laatste waarschijnlijk hahaha).
Wij met de auto er naartoe, wat spullen gehuurd en gaan. Ik mocht een ski-jas en –broek van Stein aan. Lekker te groot, maar ok. Eenmaal op de piste heeft Stein me het eerste uurtje heel erg geholpen. Inclusief ‘hulpstok’ samen aan het skiën gegaan. Eén keer liet ik de stok los en ging ik als een gek naar beneden, waardoor ik heel hard moest gillen. Stein ging achter me aan om me tegen te houden en riep lachend: “You panicked”. Jaaa dat gebeurde inderdaad, maar gelukkig konden we er allebei hard om lachen :).
Na een uurtje kon ik zelf inclusief skistokken naar beneden skiën. Langzaam wel te verstaan, maar het ging! TROTS! Ik voelde me knieën wel enorm, dus dat zou lekkere spierpijn worden de volgende dag. Stein heeft wat foto’s van mij gemaakt en ik wat van de omgeving. Het was mooi daar! Zie foto’s.
Ik moet zeggen dat het skiën me beter afgaat dan het snowboarden… is ook wel logisch, maar ok.

Uiteindelijk werd er gezegd dat we nog 1 keer met de ski-lift naar boven konden om te skiën. Ik was nogal moe, dus ik bleef beneden terwijl de rest wel ging. Uiteindelijk duurde het heel erg lang voordat iedereen terug was. Wat bleek? Stein was gevallen en had last van z’n pols. Toen hij eenmaal beneden was, werd de pijn alleen maar erger dat we snel met z’n allen met de auto naar een plaatje in de buurt moesten voor een dokter. Conclusie: hij had z’n pols gebroken en moest meteen naar het ziekenhuis in Lillehammer voor het maken van rontgenfoto’s en om zijn arm in het gips te laten zetten. Eén probleem: het ziekenhuis was zo’n 3 uur rijden vanaf de plaats waar we op dat moment waren!
Oplossing? We hebben Stein afgezet in Dombås waar hij een taxi kon nemen. Hij zou dan in het ziekenhuis overnachten en de volgende dag weer terugkomen… Lekker gedoe allemaal! Uiteindelijk waren wij rond 22.00 uur thuis en hebben we snel even wat pizza gegeten. Ik heb daarna nog wat uurtjes met Phil zitten praten over films en muziek die hij op m’n USB-stick zou zetten. Hij heeft zelf ooit ook twee jaar in een bandje gezeten, genaamd: ‘Little Dipper’. De muziek klonk wel goed. (nee er niks van te vinden op youtube…) Rond 01.00 uur had ik het wel een beetje gehad en kon ik moe maar voldaan gaan slapen.

Woensdag 14 april 2010:
Het viel ‘s ochtends met de spierpijn nog wel mee (beetje last van m’n nek ipv m’n knieën??), dus het opstaan gaf niet zoveel problemen hahaha. Deze dag ben ik begonnen met het ‘afmaken’ van hut nr 6. Dat is de hut waar we de dag ervoor de grote schoonmaak hadden gedaan. Dit keer was het bedden opmaken, schilderijen weer opgangen e.d . De hut was na mijn werk nog niet helemaal klaar, maar dat zou gedurende de dag wel goedkomen.
Toen dat eenmaal gedaan was, kon ik naar de beruchte hut nr. 10 om daar te beginnen met de grote schoonmaak. Ik begon in de slaapkamer en Inger-Lise in de badkamer. We hebben saampjes gewerkt tot een uurtje of elf. Daarna moest ze weg om o.a. Anna (een exchange worker van één van de vorige jaren) op te halen van het station. Zij kwam namelijk een weekje logeren. Vlak voodat ze weg ging hoorde ze toevallig dat Stein in dezelfde trein als Anna zat. Dus werd het maar 1 keer mensen ophalen.
Toen Inger-Lise weg was heb ik de slaapkamer verder afgemaakt. Vervolgens alle meubels in de woonkamer schoongemaakt. Als laatste taak voor de lunch heb ik samen met Phil hut nr 6 afgemaakt. Ik moet zeggen dat zo’n grote schoonmaak wel heel goed voelt. De hut voelt echt helemaal als nieuw!
Na de lunch (die Phil en ik met z’n tweeën hadden) wilden we weer verder gaan met de hutten, maar er kwamen toevallig drie gasten binnen die wat wilden eten. Phil had de bestelling opgenomen en ik sloeg aan het koken. Toen we net bezig waren, kwam iedereen weer thuis en hebben we met z’n allen het diner voor de drie gasten afgemaakt. Vervolgens hebben we gezellig met elkaar koffie gedronken en hilarisch gelachen over Stein gebroken pols (hij kon er gelukkig ook om lachen hahaha).
Na de koffie hebben Inger-Lise en ik de rest van hut nr. 10 schoongemaakt. Die moest vandaag af zijn, aangezien Phil 1 van de komende dagen daar de vloer opnieuw moest verven/lakken.
Het was al een uurtje of 4 en het was de bedoeling om na nr 10 hut nummer 9 te gaan doen, maar daar was deze dag teweinig tijd voor, dus de dag erna zou Inger-Lise ermee beginnen samen met Jacqueline. Ik heb daarom nog maar wat was gevouwen.

‘s Avonds hebben Jacqueline en ik gekookt en hadden we een gezellig dinertje (kaasfondue met vanalles en nog wat erbij). De gezelligheid hebben we later buiten voortgezet in de hottub met wat drankjes. Rond een uurtje of 12 waren we het zat en hebben we binnen nog een poos het spel Singstar gespeeld in de livingroom (op het grote scherm dus). Af en toe echt lachen!... voor Stein was het minder want die had heel erge last van z’n pols. Ik was op de één of andere manier ook niet echt in een feeststemming, maar ok. We hebben af en toe wel heerlijk gelachen, bijvoorbeeld om het woord ‘Pim pim’. Oftwel: ‘Proost’ zoals ze in Engeland wel ‘s zeggen(??) We maakten er natuurlijk al snel ‘Pimp him’ van.
Uiteindelijk eindigde de nacht aan het begin van de ochtend ergens, maar ik kon lekker uitslapen, dus dat maakte niet echt uit. Ik zou ‘s middags pas naar de boerderij vertrekken…

Donderdag 15 april 2010:
Deze ochtend en middag heb ik opruimend en buiten doorgebracht. Ik wilde buiten graag nog wat foto’s maken, aangezien de dooi hier nu echt is begonnen. Er liggen nog wel bergen met sneeuw, maar niet meer op de weg. Daar is het nu één grote moddelpoel geworden. Zie foto’s.
Steeds vaker komt het zonnetje er door, dus nu maar hopen dat dat op de boerderij ook zo is…
Rond half 4 hadden we nog een lunch/diner gezamenlijk en daarna was het tijd om iedereen gedag te zeggen. Erg vreemd allemaal, maar dit zal vast niet de laatste keer zijn dat we contact hebben..
Inger-Lise en Anna hebben mij netjes naar het treinstation gebracht, ff kaartje kopen en na een paar minuten kwam de trein al. Met een vreemd gevoel stapte ik de trein in… alsof het nog niet echt tot me doordrong dat ik al naar m’n volgende adres zou gaan.
Maargoed,

Conclusie van deze maand:

Veel nieuwe dingen meegemaakt en zeer leuke mensen ontmoet!
Het werk wat je doet is zeker wel afwisselend, maar of je dit meerdere maanden zou willen doen? Dat is ieder voor zich om dat te beslissen haha. Een maandje is aan de ene kant lang genoeg, maar als je er echt ‘zelfstandig’ wilt functioneren, dan moet je er wel een paar maanden doorbrengen.
Een ander puntje is dat je in de middle of nowhere zit. Als je graag op jezelf bent is dat zeker fijn. Dat soort momenten heb ik zeker wel, maar je mist toch wel de leuke dingetjes om naartoe te gaan. Van het skiën van afgelopen dinsdag ben ik echt opgeknapt. Lekker even weg :). Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat je werk- en “woon”plek in hetzelfde gebouw is en je daarom altijd op dezelfde plek bent, geen idee. (dat heeft ook zeker wel z’n voordelen dat weet ik).
Maarrr,
Al met al een goede ervaring! Op naar de volgende :).


Veel liefs,
Roeline