Laatste dagen in the USA

Ok, dit is wel een heeeeeeeeel lang blog….
:-D

Monday December 14th 2009
Zoo, het was voor de verandering eens een keertje droog ‘s ochtends… en ook niet meer zo koud gelukkig. En voor de verandering heb ik me ook weer ‘s gewaagd in de sportschool. De eigenaar van het geheel keek al een beetje raar op, aangezien ‘ie al dacht dat ik weg was (ben ik zo vaak niet geweest?? ;-)). Tsss ik ga niet weg zonder gedag te zeggen hoor :)
Aan het einde van de ochtend nog ff geld gepind bij de bank, spullen voor lunch klaargezet en kids opgehaald. Na de lunch had ik een verrassing voor de kids. In totaal had ik 4 cadeautjes voor ze (genummerd 1, 2, 3 en 4), aangezien er nog 4 ‘Roeline-dagen’ waren. Deze dag mochten ze cadeau nummer 4 samen opmaken. Zo konden ze zien dat er daarna nog 3 cadeautjes over waren; dus nog maar 3 Roeline-dagen, enz.
Het cadeau waren twee kerst-versieringen (ornaments) die ze zelf in mochten/konden kleuren en vervolgens in de boom konden hangen. Tom had er één van Cars en Nirea één van een prinses. Meteen helemaal enthousiast gingen ze aan de slag. Tom zei ook nog: “Dit is precies wat ik wilde hebben”… (;-))
De rest van de dag was Koekeloere kijken (voor de laatste keer), naar de favoriete bergspeeltuin geweest, huiswerk gemaakt, uit Pluk voorgelezen en nog wat andere (Engelstalige) boekjes.

Tuesday December 15th 2009
Nirea had deze dag wat moeite met het hele ochtendritueel….. papa was niet helemaal lekker, dus wilde ze liever bij hem blijven. Snap ik, maar ja, we moesten toch naar school. Het kostte wat moeite, maar ok.
De rest van de ochtend nog ‘s gesport en vast geprobeerd m’n spulletjes in te pakken… het wilde allemaal nog niet echt passen in de koffers :-S. Ook was het plan om nog even naar de bank te gaan (ik moest m’n rekening nog sluiten), maar ik was zo aan het pielen met m’n koffers, dat ik dat maar even moest verschuiven naar een ander moment.
‘s Middags na de lunch was het tijd voor cadeautje nummer 3 voor de kids. Dit keer waren het twee doosjes ‘Jellybeans’ (snoepjes). De afgelopen tijd had ik in de auto een grote doos met jellybeans liggen en af en toe namen we er wel ‘s eentje. Maar die grote doos was bijna leeg, dus leek het me een leuk idee om ze zelf een doosje te geven. Tom was weer helemaal in de gloria: “Dat wilde ik precies hebben”…. Hahaha ;-). Trouwens: in een doosje zitten jellybeans met 20(!) verschillende smaken. Er zitten soms echt belachelijke smaken tussen, zoals ‘suikerspin-smaak’.. yak :-S. Maar de kids vinden het lekker, dus hebben ze er ook even van gesnoept.
‘s Middags heb ik een leuk fantasiespel met Nirea gespeeld; ik was een vijfjarig-kind en zij was moeder en juf. Zooo lachuh! :-D. Later kwam Tom er ook bij en speelde hij ‘vader’. Hij vond het wel een beetje gek dat ik ‘kind’ was, maar we hebben leuk gespeeld.
Om half 4 was het tijd voor de laatste keer ballet voor Nirea. Renee ging mee, aangezien ouders dit keer mochten komen kijken. Ik had Renee en Nirea afgezet (Tom wilde liever niet kijken) en ben met Tom even een uurtje in de bergspeeltuin geweest. Hij wilde graag naar een grote boom vlakbij de speeltuin waar een groot touw aan hing. Daar kon ‘ie leuk aan schommelen en dan kon ik met m’n stopwatch (a.k.a. telefoon) meten hoe snel ‘ie ging… en ook hoe hoog ‘ie ging ;-).
Een uurtje later hebben we Nirea opgehaald. Renee ging lopend naar huis, zodat ik met de kids nog even terugkon naar de grote boom. Het was echter maar heel eventjes, want het werd al snel donker.
‘s Avonds heb ik me terug getrokken om me weer te richten op het inpakken van m’n koffer. Rond kwart voor 7 ben ik voor de laatste keer met Vanessa uit eten geweest; dit keer in Berkely (waar veel studenten wonen). Het werd sushi bij de Japanner. Vervolgens zijn we nog even bij Borders geweest in San Ramon om een kerstachtige ‘macchiato’ te drinken: ‘white chocolate mocha macchiato’. Nogal ZOET, maar ok. Ik had ook nog een boek en cd gekocht en toen was het tijd om afscheid te nemen. Wel gek, maar ‘we keep in touch’ om zo maar te zeggen. Komt goed.

Wednesday December 16th 2009
Dit keer werd het geen sportschool, maar ben ik –na het wegbrengen van de kids- meteen naar huis gegaan om m’n koffers in te pakken, m’n badkamer schoon te maken en spullen in m’n kamer uit te zoeken (het wilde namelijk niet echt passen in de koffers, dus er was wat reorganisatie nodig ;-)).
Rond een uur of 10 (AM) hadden de kids een kerst-zang-optreden op school. Robert en Renee gingen beiden kijken en haalden (logisch) ook de kids op van school, dus ik had wat meer tijd voor mezelf. Ik had alles netjes klaargezet voor de lunch, maar bij thuiskomst van de kids bleek dat ze op school al veel gegeten hadden, dus een lunch zat er niet echt in. Na wat gemopper ging er wel wat in, maar ok.
Na de lunch was het weer tijd voor een cadeau; dit keer nummer 2. Het was een dvd van de film ‘Pluk van de Petteflet’. Het leek me leuk om die te geven, aangezien de kids helemaal vol waren van het boek.
In het begin wisten ze niet zo goed wat ze met de dvd moesten, maar dat kwam later deze dag wel goed, aangezien we de film in 1 ruk hebben gekeken! Toen ‘ie afgelopen was werd er gezegd: “Mogen we ‘m nog een keer zien?” Ehh… nee ;-).
De rest van de dag hebben we ons vermaakt met het spelen van (weer) een leuk fantasiespel, hebben we huiswerk gemaakt en een half uurtje in de straat gespeeld met bellenblazen inclusief wat vriendjes uit de straat (het zag er nogal regenachtig uit, dus een speeltuin was niet zo’n goed plan).
Om een uur of 5 liet Renee het bad vollopen voor de kids en gingen ze in bad. Ik bleef er ondertussen bij. Na het bad gingen Robert en Renee weg (Renee had het eten aangezet op het fornuis) en heb ik met de kids gegeten. Daarna ging het hele avondritueel lopen en bracht ik de kids voor de laatste keer naar bed.
Ze waren deze avond wel uit hun doen, waardoor mijn geduld wat op de proef werd gesteld (;-)), maar het kwam wel goed. Rond half 9 waren Robert en Renee weer thuis.

Thursday December 17th 2009
Laatste Roeline-dag!!!
Deze dag moesten de kids vroeg weg, aangezien ze met school naar het theater gingen om een Cinderalla-voorstelling te zien (Assepoester). Ging allemaal ok.
Na de kids te hebben weggebracht, ben ik naar de sportschool gegaan om de mensen daar gedag te zeggen. De man achter de balie (die ik bijna iedere ochtend wel gesproken heb) zei: “You’re not working out today?” Ehh… nope. We hebben wat gekletst waarbij ik te horen kreeg dat ik altijd erg ‘consistent’ was met mijn work-outs. Toch leuk :). De afgelopen weken was het niet zo ‘consistent’, maar dat maakte volgens hem niet uit; oftewel: “Whatever”…. Hahaha
Vervolgens naar huis om te douchen en daarna weer naar de bank te gaan om m’n rekening te sluiten. Er stonden nog aardig wat dollars op die ik cash betaald kreeg. Ik ga dus met behoorlijk wat biljetten op reis haha. M’n ATM-card zou worden ‘destroyed’. Ik heb leuk met de mensen achter de balie gekletst.
Trouwens,
Er was een keer een vraag van iemand (op m’n weblog) of ik al met een accent ging praten nu ik zo’n tijd in the USA ben. Nou dat niet echt, maar het is wél opvallend dat je af en toe echt naar Nederlandse woorden moet zoeken als je aan het praten bent. Je weet dan alleen het Engelse woord. Zoals ‘mijn cheque “depositen”’….. aaaaaah hoe noem je dat ook alweer?
Dat krijg je dus soms….
:)
Dussss,
Vervolgens naar de kapster van de kids om afscheid te nemen. Voor haar kwam het als een grote verrassing dat ik wegging, maar ze begreep het allemaal wel. Lieve vrouw. Ik kreeg zelfs nog een kalender en een candy cane als afscheidscadeautje. Schattig hè?
(een candy cane is zo’n zuurstok die je in de kerstboom kunt hangen).
De rest van de ochtend werd gevuld door het doen van de was, de registratie van het huiswerk van de kids op orde maken, lunch voorbereiden en weer alles proberen te proppen in m’n koffers ;-).
Om 12.45 AM heb ik de kinderen opgehaald van school. Dit was later dan normaal, maar dat kwam omdat de kids met de bus naar de Cinderella-voorstelling waren gegaan. Dat duurde nogal, dus ik had -voordat ze kwamen- rustig de tijd om met verschillende ouders te praten. Oftewel: om te vertellen dat ik weg zou gaan. Het kwam natuurlijk allemaal erg onverwachts voor hen, maar wel begrijpelijk. Met een aantal van hen zal ik contact houden :). En een fijne bijkomstigheid is dat ik bij hen ook terecht kan als ik nog ‘s in de US ben. Lief toch! Of het ook daadwerkelijk zal uitkomen is een 2e, maar goed.
Het grappige is dat bij iedereen van wie ik afscheid genomen heb, ze allemaal niet zoiets hadden dat dit de laatste keer was dat ze me zagen. Zo zeiden de mensen bij de bank: “Well, we will see you again”…. Weten zij iets wat ik niet weet? ;-)
Toen de kids er eenmaal waren, hebben we thuis lekker geluncht en het laatste cadeautje uitgepakt: de cd van Nick & Simon! De afgelopen tijd hebben we de cd heel veel in de auto en in huis gedraaid en de kids kunnen al aardig wat liedjes zingen. Ze vroegendan ook of ze de cd mochten hebben als ik weg zou gaan… Nou vooruit… ;-)
Verder zijn we voor de laatste keer nog even bij de boom vlakbij de bergspeeltuin geweest om fijn te slingeren en hebben we ook nog even in de speeltuin zelf gespeeld. Tijdens de weg terug naar huis nog even naar de bibliotheek om boeken in te leveren (nieuwe boeken hoefden nog niet) en toen rond half 5 naar huiss. We zijn toen meteen met z’n allen de auto in gestapt op weg naar Pleasanton om uit eten te gaan (afscheidsdiner). Het werd (voor de 2e keer) sushi! Blijft goed :). Tijdens het eten kreeg ik van de kids een afscheidscadeau: een kerstsok met m’n eigen naam erop die helemaal gevuld was met Amerikaans snoep (dankdank!). Zeker een mooie herinnering aan de USA!
Na het eten zijn we met z’n allen naar twee huizen in Pleasanton geweest die van hun huis een soort van kerstshow gemaakt hadden. Het was gratis entree, maar een donatie was wel op z’n plaats. Er waren een heeeeeeeeeeelboel lichtjes en er waren ook verschillende dingen tentoongesteld, zoals bijvoorbeeld alle personages van het kerstverhaal. Ze waren allebei maar een paar uur open, want dat kost natuurlijk bakken met stroom, maar erg leuk om te zien.
Toen we rond 20.00 PM thuis waren, heb ik de bedden van de kids opgemaakt en vervolgens m’n tas verder ingepakt. Ik neem echt zoooveel zooi mee, niet normaal. Ik had met Robert en Renee al verschillende gesprekken over het aantal kilo’s e.d. Geen idee hoe de ‘airline’ zou reageren (ik heb wel internet gecheckt), maar dat was van latere zorg. Uiteindelijk kwam ik uit op 2 koffers, 1 laptoptas en een tas handbagage die ook lekker zwaar was, dus dat zou lachuh worden hahaha.
Aan het einde van de avond heb ik Robert en Renee allebei nog een afscheidscadeau gegeven: Renee een kookboek van de Trader Joe’s + het recept van mijn stroopwafelcake en Robert een soort van delfsblauw tegeltje met daarop een bekende spreuk van hem: “HET LEVEN IS WAT JE ER ZELF VAN MAAKT”. Zo is het maar net….

Friday December 18th 2009 & Saterday December 19th 2009
Vrijdagochtend ben ik samen met Robert rond 6.30 AM met de auto weggegaan richting vliegveld. Tom en Renee waren al beneden en die heb ik gedag gezegd. Nirea sliep helaas nog…
M’n vlucht ging pas om 10.42 AM, maar we zijn wel vroeg weggegaan, aangezien Robert toch wel in gedachten hield dat er file zou kunnen staan richting het vliegveld.Dat was gelukkig niet het geval, dus na een uurtje stonden we op het vliegveld. Toen Robert de auto ging parkeren, deed ik een poging om in te checken. Uiteindelijk waren we na veel gedoe een uur verder en was het gelukt. ‘t Hele inchecksysteem zit soms zo krom in elkaar (of ik snap het gewoon niet, dat kan ook hahaha), maar goed. Ze deden gelukkig niet moeilijk over het gewicht van m’n bagage. Ik moest alleen 50 dollar betalen omdat ik twee koffers had in plaats van één. Katsing!
Na het inchecken heb ik met Robert vlakbij het vliegveld nog even koffie gedronken bij de Starbucks en rond 9.15 AM hebben wij elkaar ook gedag gezegd.
M’n eerste vlucht met United Airlines naar Chicago ging goed; 4 uurtje vliegen vanaf SF. Ik had wel een enorm chagrijnige stewardess. De positiviteit straalde er vanaf…..not. Stiekem moest ik wel een beetje om haar lachen. Toen we geland waren toen stond er een mevrouw op die iets uit haar handbagage wilde halen, waardoor die stewardess half door de intercom schreeuwde: “WE’RE NOT THERE YET, YOU HAVE TO SIT DOWN miss”. :-D
Eenmaal in Chicago had ik 1,5 uur overstaptijd. In principe goed te doen, maar wat ik niet wist was dat ik hélémaal naar de andere kant van het vliegveld moest…. per trein. Uiteindelijk deed ik er (inclusief security e.d.) zo’n drie kwartier over, dus ik kneep ‘m toch wel even. Toen ik bij de gate zat dacht ik: “Nou dat gaat allemaal goed”. Het is goed weer, geen sneeuw o.i.d. En ook op de borden stond dat de vlucht ‘on time’ was. Ik was van tevoren namelijk al door verschillende mensen gewaarschuwd dat ik in Chicago nog wat problemen zou kunnen krijgen vanwege het weer. En ja…. na zo’n 10 minuten begon het buiten te sneeuwen. En toen we eenmaal in het vliegtuig zaten moest het ook ge-‘defrost’ worden. Dit gaf zo’n 30 minuten vertraging,maar we vertrokken gelukkig wel voor een 7-uur durende vlucht naar Dublin, Ierland met Aer Lingus.
Prima vlucht. Het vliegtuig was voor driekwart gevuld met Ieren, dus het taaltje was even wennen, maar dat was alles. Ik kreeg wel op m’n kop van de stewardess, aangezien m’n handbagage niet helemaal goed in de vakken boven de stoelen paste. Ik kreeg hulp van een aardige Ier en uiteindelijk werd het goed opgelost. Heel toevallig zat er een Nederlandse jongen voor mij en die begon in het Nederlands tegen mij aan te praten terwijl ik geen woord Nederlands gezegd had! Later vroeg ik aan hem hoe hij wist dat ik Nederlands was en toen zei hij: “Ow, die haal je er zo uit”. Hahahaha, nou daar moet ik het maar mee doen.
Met diezelfde Nederlandse jongen ben ik in Dublin naar de gate gelopen voor de vlucht naar Amsterdam. Ook daar hadden we maar anderhalf uur overstaptijd, maar het vliegveld daar is niet zo groot, dus dat scheelde. Ik heb even leuk met ‘m gekletst. Hij is een half jaar in the States geweest om Engels te studeren in Wisconsin :).
De vlucht naar Amsterdam duurde iets langer dan een uur, maar we waren iets vroeger dan gepland geland. Uiteindelijk maakte het niets uit, want we moesten alsnog een kwartier wachten, omdat we niet bij de gate konden komen vanwege een ander vliegtuig. Bij de bagageband had ik het geluk dat allebei mijn koffers vrijwel als eerste kwamen, dus ik kon zo weg. Toen ik door de schuifdeuren naar de aankomsthal ging, hoorde ik opeens heel hard: “JAAAA, DAAR IS ZE!!!” :) Daar stonden m’n moeder en een vriendin. Fijn weer knuffelen :). Ik was zoo brak (negen uur tijdsverschil met California), dus ik wilde lekker naar huis. Eerst ff koffie gedronken en toen richting huis. Het gaf wat vertraging vanwege de sneeuw, maar dat vond ik niet zo erg. Je had trouwens een heel mooi uitzicht vanuit het vliegtuig; zo’n mooi wit landschap :)
Thuis heb ik de dag kunnen rekken tot 20.30 PM en ben toen gaan slapen. In het vliegtuig heb ik wel wat gedut, maar echt slapen ging niet. Ik had dus een nachtjes overgeslagen, dus brak was ik wel…

Sunday December 20th 2009
De nacht van zaterdag naar deze dag was kort, vreemd en ‘blehh’, maar ja, wat verwacht je met een jetlag? Al moet ik zeggen dat ik niet echt het idee had dat ik een ZWARE jetlag had. Ik had wel honger op debiele tijden en ik heb ook m’n koffer uitgepakt om 5 uur ‘s ochtends, maar ok.
Deze dag had had ik ‘s middags eigenlijk een feestje, maar ‘s ochtends was ik toch behoorlijk ‘brak’. En trouwens: het was baggerweer buiten (SNEEUW!!!!) en ik had geen auto, dus dat had ik maar even afgezegd. ‘s Middags heb ik nog wat bijgeslapen en toen ging het wel weer.

Maar goed,

Deze dag en de dagen die volgen tot aan januari 2010 zijn gepland met bezoekjes aan vrienden/familie, bekenden e.d. Ik zal daar niks over schrijven, want daarvoor heb ik m’n weblog niet.
Zoals ik al eerder schreef is er vanalles gaande wat betreft mijn volgende plan(nen). Ik ga er (nog steeds) nog niet zoveel over zeggen, aangezien er tot januari nog vanalles geregeld en gedaan moet worden. Wat ik wél kan zeggen is:
- dat mijn woning in Zeist nog steeds onderverhuurd is én blijft; mijn onderkomen is voorlopig even bij pa/ma
- dat ik de komende maanden NIET vroegtijdig terugkeer naar m’n baan in het onderwijs
- dat mijn plan(nen) niet iets zal zijn wat MAANDEN in beslag zal gaan nemen. Misschien dat dat later in het jaar nog wel gaat gebeuren, maar ik heb de rest van mijn jaar nog niet volgepland, dus geen idee. ‘One step at a time’ zullen we maar zeggen.
Ik houd jullie via dit blog wel per week gewoon op de hoogte hoor.


Zo,
Om het hele au pair-avontuur af te sluiten heb ik nog wat leuke uitspraken voor jullie.
Ik heb wel eens beschreven dat ik met Anneke (uit San Francisco) gesproken had over de tweetaligheid van de kids; dat er soms een mix van de Nederlandse en Engelse taal gemaakt wordt waardoor grappige zinnen ontstaan. Geen idee wat ik bedoel en/of juist nieuwsgierig? Zie hier:

- Kijk eens waar ik naar point? (wijs)

- En toen was er iemand gedied… (gedood)

- How about als je dit doet? Ja, like dit

- Dan moet je je hand raisen (opsteken)

- En dan ga ik dezelfde shapes uitknippen (vormen)

- Ik zoek m’n goggles (duikbril)

- Mag ik alsjeblieft nog wat juice hebben? (sap)

- Deze pirate heeft een zwaard (piraat)

- Je mag niet cheaten…..dat is cheating (vals spelen)

- En toen ging ‘ie ons zo nat splashen (spetteren)

- Ik ben aan het pretenden dat we op vakantie zijn (doen alsof)

- En toen heeft het gesnowd (gesneeuwd)

- Dat is niet grappig. Grappig is iets gefunnierst (???)

- …. en die lizard leeft in de mountains (hagedis, bergen)

- Waar is m’n pencil? (potlood)

- Ik wil sterke bonen krijgen (botten)

- What are those?
Those are bots (botten)

- Als er trouble is, kunnen de lego-guys daar zitten (problemen, mannen)

- Dat moeten we nog even ver-changen (veranderen)

- Dan ga ik de deur even up-locken (op slot doen)

- Kijk eens wat ik bij de prinses teken? Hak-shoes (schoenen met een hak)

- Hierboven is het safe-st (veiligst)

- Ik krijg soon een baby (binnenkort)

- Ik ga dit in m’n zacks doen (zakken; pockets)

- Je bent vergeten z’n diaper te changen (luier, verschonen)

- Daar ga ik even niet om caren (daar maak ik me even niet druk om )

- Kijk eens wat je gedaan hebt? Nou heb je het opgemessed (door elkaar gegooid )

- Je moet je benen nog iets meer in-benden (buigen/optrekken)

- Roeline, dat moet je even goed rememberen (onthouden)




Tot snel!
Liefs,

:)

Roeline