Start van mijn jaar

Monday october 5th, 2009
Het ochtendritueel ging ok. Sinds afgelopen nacht slapen de kids weer op hun eigen kamer, dus deze ochtend moest ik ze daar wakker maken. Ik liep de kamer in, maar de bedden waren leeg hahaha. Lekker bij papa en mama slapen is toch fijner blijkt (al is papa er nog niet, maar ok)
Na de kids naar school te hebben gebracht, moest ik mezelf naar de sportschool slepen… ik had echt geen zin, maar ja, toch maar gedaan. Trouwens, iedere ochtend op het schoolplein praat ik met een Nederlandse/Amerikaanse vrouw. Ze is geboren in Nederland, maar woont nu al jaaaaaaaaaren in Amerika. Ze kan Nederlands verstaan en ook een beetje spreken (met een zwaar accent). Das wel leuk. Ze vertelde me dat ze sinds 1,5 jaar een eigen bedrijf heeft in het maken van haarstukken/bloemen voor kids. Mag ik even opscheppen? ;-) Ze heeft klanten zoals Nicole Richie en Courtney Cox + dochters…… (Courtney speelde ‘Monica’ in de serie ‘Friends’). Tof hè?

Aan het einde van de ochtend heb ik de lunch voorbereid en ging ik vroeg weg om de kids op te halen. Het werd namelijk aangeraden om vroeg naar school te gaan, aangezien er één of andere conferentie op school plaatsvond… uiteindelijk was ik er natuurlijk veeeeeeeel te vroeg. Dat is trouwens wel opvallend aan het Amerikaanse leventje hier: ouders staan niet ruim van tevoren op het schoolplein te wachten…. Echt 3 minuten van tevoren komen ze aanrijden… dat je echt op je horloge kijkt en denkt: het was toch half 12? Waar is iedereen?
‘s Middags heb ik met de kids huiswerk gedaan en zijn we naar de bergspeeltuin gegaan voor een uurtje. Bij terugkomst hebben de kids zelf nog gespeeld en heb ik ook nog de was gedaan.
‘s Avonds na het eten ben ik er eens voor gaan zitten om de kinderspeelkamer een nieuwe indeling te geven. Ik had kaartjes gemaakt met wat er allemaal voor speelgoed is (ja de leerkracht komt weer even in me boven) en heb ze met de kids besproken: welk kaartje hoort bij welk speelgoed? Ik heb het één en ander opgeruimd en toen was het tijd voor de uitspraak ‘tot morgen!’ ;-)

Tuesday october 6th, 2009
Deze ochtend heb ik bij de kids in de auto een nieuw muziekje geintroduceerd. Met Janneke was het vaak Guus Meeuwis, maar met Roeline is het: Nick enSimon! Even wat Nederlandstaligs in het grote Amerika. Het liedje ‘Rosanne’ werd al gauw favoriet :). Er volgen ook leuke gesprekken: wie is nou nick? En dan is de ander simon…. Waarom speelt simon geen gitaar? Wat doet ‘ie dan? ;-)
‘s Middags na de lunch heb ik met de kids stroofwafelcake gemaakt i.v.m. de thuiskomst van Robert vandaag. Later in de middag hebben Tom en ik Nirea afgezet bij ballet in haar outfit en zijn we met z’n tweetjes naar de dichtsbijzijnde speeltuin gegaan. Tom liet weten toch wel erg enthousiast te zijn dat zijn papa vandaag terug zou komen. Leuk hè?
Na ballet en de speeltuin heb ik thuis nog wat met de kids gespeeld, maar hebben we stiekem gewacht op de thuiskomst van Robert…. Wat voor de kids eeeeuwen duurde, kwam ‘ie dan eindelijk aan!
We hebben met z’n allen lekker gegeten en daarna was het tijd voor cadeautjes die papa had meegenomen, waaronder echte Nederlandse lekkernijen, zoals ‘hagelslag’ :).
Later nog even gesproken met Robert en slapen maar!

Wednesday october 7th, 2009
Vandaag heb ik (samen met Robert) een bankrekening geopend. Voordat we naar de bank gingen kreeg ik uitleg over het navigatiesysteem in de auto: de TOMTOM. Tja, ik werk nooit met zo’n ding, dus het heeft wel ff uitleg nodig. Het is handig in the USA, maar het probleem met mij is dat ik dan ook klakkeloos op dat ding afga. Ik lees zelf liever gewoon borden, want dan krijg je zelf ook beter onder de knie hoe de omgeving in elkaar zit. Maarja, ik kan me voorstellen dat als je in downtown San Francisco moet zijn, dat een TOMTOM dan wel handig is… of jemoet het leuk vinden om tachtig keer verkeerd te rijden hahaha.
Maargoed, na de uitleg reed ik achter Robert aan naar de bank. Ik had geen idee waar de bank was (Robert dacht dat ik het wist), dus ik reed netjes mee. Maarrrr bij de eerste afslag was ik ‘m al kwijt hahaha. Ja dan slaat de stress ff toe, maar we blijven kalm en we rijden gewoon ff de snelweg richting SF op. En ik maar om me heen kijken, maar ik zie geen bekende auto. Vervolgens word ik gebeld:
‘Waar ben je?’
‘Nou, ik rijd op de snelweg richting SF’
‘Dat meen je niet’
Ja, ik was je bij de eerste afslag al kwijt, dus ik dacht, die zal wel de snelweg opgereden zijn’ (hoe kom ik erbij, maar ok)
‘Ik sta bij het winkelcentrum in San Ramon’
(hahaha) ‘Ok dan!’

Dus bij de eerstvolgende afslag maar eraf en weer terug. Uiteindelijk hebben we het allemaal wel gehaald en heb ik drie kwartier bij de balie gestaan om een rekening te openen. (Robert heeft me even op weg geholpen en is toen weggegaan). Ik heb leuk met de mensen achter de balie gesproken over Nederland en California. Er werkte ook een jongen (Pieter), waarbij verre familieleden ook uit Nederland kwamen… helaas had ‘ie niet van de plaats ‘Utrecht’ gehoord… ;-)
Vervolgens belde Robert met de vraag of ik nog even langs het postkantoor wilde gaan om papieren op te halen om de paspoorten van de kids te verlengen… Eenmaal bij het postkantoor kom ik daar aan met het woord ‘extend’. Die man achter de balie keek me al vreemd aan en zei: “Ow, you mean re-new”. Ehhh, ja dat bedoel ik inderdaad.
‘s Middags heb ik met de kids huiswerk gedaan: het oktobergedicht wat ze aan het einde van de maand moeten kennen hebben we leuk versierd met kurken en verf… in speciale Halloweenkleuren, want dat zit er over een aantal weken wel aan te komen.
Later deze dag zijn we naar de Spinnenspeeltuin gegaan (ik heb goed gekeken naar rondlopende spinnen, maar heb ze niet gezien ;-)). In de speeltuin heb ik leuk gekletst met Erica. Echte typische Amerikaanse vrouw met een heel aanstekelijke lach. Top!
De kids hadden samen met een aantal andere kinderen een clubhuis gemaakt in de bosjes. Wat hadden ze een plezier. Thuis werd natuurlijk ook meteen een clubhuis gemaakt onder de tafel :).
‘s Avonds ben ik uit eten gegaan met Vanessa (de au pair uit NewZealand). We hebben heerlijk Thais gegeten, al was het even een zoektocht waar het restaurant was. Daarna zijn we nog een biertje gaan drinken in een steakhouse. STEAKHOUSE? Jaa, dat dacht ik ook. Aan het restaurant zat echter een barretje met een heerlijk relaxed sfeertje…muziekje, biertje, prima! Vanessa is geboren in Zuid-Afrika, dus ze kan ook Zuid-Afrikaans praten. We hebben dat ‘s geprobeerd en dat is echt zoooo grappig. Je kan elkaar best goed verstaan, aangezien heel veel woorden in het Nederlands hetzelfde zijn. Het accent is wel anders, dus je moet wel goed luisteren. Maar al met al was het wel heel leuk :).

Thursday october 8th, 2009
Vandaag ben ik niet vooruit te branden. En naar de sportschool gaan is nu al helemaaaaaaaaaaaal niet ok. Ik heb me er wel naartoe gesleept en heb een half uurtje dom gefietst. (100 calorieen verbrand…:-S)
‘s Middags als de kids aan het spelen zijn, wordt het me even teveel. Ik praat met Renee en al m’n emoties komen even los. Er zit me iets dwars, maar ik kan nog niet echt uitvogelen wat het is. Renee denkt dat ik nog moet leren ‘loslaten’. En dan bedoelt ze het leerkracht-zijn loslaten, maar toch een bepaalde planning in gedachten houden.
Het lucht op en kan dan weer verder. ‘s Middags heb ik huiswerk met de kids gedaan en zijn we naar Nessies speeltuin gegaan (lekker pootje baden in de fonteintjes daar). Na ruim een uur zijn we verder gegaan naar de bibliotheek om boeken in te leveren en nieuwe boeken te halen.
Eenmaal thuis hebben we nog wat gespeeld en gingen we onverwachts met Renee naar de ‘In-And-Out-Burger’ om een broodje hamburger (of cheeseburger) + frietjes te halen, omdat het vlees thuis was mislukt. De In-And-Out-Burger schijnt de beste te zijn (i.i.g. wel beter dan de McDonalds!), dus hopelijk gaan we daar nog vaker komen.
‘s Avonds heb ik de bakken met speelgoed van de kids nog wat verder opgeruimd en gesorteerd en had ik een heeeeele tijd nodig om m’n weblog weer ‘s bij te werken.

Friday october 9th, 2009
De ochtend verloopt goed, maar er zijn wat strubbelingen bij het ‘naar-school-brengen’. Nirea wil niet en is moeilijk op het schoolplein te krijgen. Ik laat haar even (alle Amerikaanse moeders kijken me al verbaasd aan), maar moet haar uiteindelijk toch binnen brengen. Ze kan niet (en wil ook niet) goed onder woorden brengen wat er is. Ik praat even met de leerkracht en ga dan naar de sportschool.
‘s Middags haalt Renee de kids op van school. Eenmaal thuis zijn de kids allebei erg van slag en volgen er lange huilbuien. Renee probeert vanalles om de kids op te vrolijken, maar het wil allemaal niet helpen.
Uiteindelijk lukt het om de kids aan tafel te krijgen voor de lunch.
‘s Middags is Renee weer aan het werk en ga ik met de kids pompoenen versieren met stift. (Later zal Robert het uitsnijden). De kids tekenen verschillende gezichten erop, dus of die allemaal uitgesneden kunnen worden? ;-)
Later zijn we (met snacks e.a) naar de bergspeeltuin gegaan om daar lekker zo’n 1,5 uur te spelen. De kids hebben daar ook nog gevoetbalt en zitten uiteindelijk helemaal bezweet en wel weer in de auto terug naar huis.
‘s Avonds heb ik meegeholpen de boel rond het avondeten op te ruimen en heb ik m’n ‘things-to-do-lijstje’ een beetje verder afgewerkt.

Net zoals de afgelopen dagen, skyp ik iedere ochtend even met het thuisfront over hoe het gaat enzo. Dat soort gesprekken zijn erg boeiend en je leert heel veel over jezelf als je zo’n nieuwe ervaring als dit doet. Aangezien ik me nog niet op m’n plek voel, ga je (tenminste ik wel) erg denken hoe dat komt. Je kan natuurlijk denken: gewoon doen… ja, dat doe ik ook, maar je gevoel zegt toch een heleboel. Wat dat betreft ben ik echt wel een gevoelsmens.
‘s Avonds heb ik even met Robert gesproken en dat was wel even fijn. Ik ben niet de eerste au pair in de huishouden, dus ze weten ook wel waar ze aan beginnen. De eerste 1,5 /2 maanden heeft een au pair nodig om zich thuis te voelen, contacten te leggen en dergelijke. Mocht je iets nodig hebben, dan kun je bij Robert en Renee terecht. Na die maanden is het wel goed om elkaar recht in de ogen te kunnen kijken en te beslissen of het ‘au pair-zijn’ iets voor je is of niet. Het belangrijkste is dat je je er fijn bij voelt, want als jij je niet prettig voelt is dat ten eerste niet goed voor jezelf, maar ten tweede ook niet voor de rest van de familie. En wat heeft het voor zin om iets voor een jaar te doen waar je eigenlijk niet fijn bij voelt? Dan zit je jezelf alleen maar van binnen op te vreten….
Goed, ik filosofeer er weer een beetje op los. Komt allemaal goed.

‘s Avonds heb ik met Robert en Renee nog een mooie film gekeken: ‘Shawshank redeption’. Nooit eerder gezien, maar echt een heel mooie film (net zoals ‘The Green Mile’ :))
De volgende uitspraak moeten we onthouden (hè Robert?):
“GET BUSY LIVIN’ OR GET BUSY DYING”
De film ging samen met een glaasje ‘limonacelli’ en een Amerikaans biertje. Het bier vind ik hier niet zo, dus dat wordt andere drankjes ontdekken hier. Suggesties zijn welkom!

Saturday october 10th, 2009
Deze ochtend heb ik uitgebreid aandacht besteed aan het schrijven van mijn weblog en wat brieven te sturen aan het thuisfront. Ik heb hierbij heerlijk buiten in het zonnetje gezeten.
De familie ging rond half 2 weg naar vrienden. Ik heb toen lekker geluncht en rond half 3 ben ik met de auto weggegaan. Het was mijn bedoeling om vandaag naar San Francisco te gaan i.v.m. ‘fleetweek’ (uitleg volgt later), maar het was al later op de dag, dus maar niet gedaan (‘t wordt morgen).
Dussss…
Ik heb als eerste maar ‘s de TOMTOM zelf getest, kijken of me dat lukt hahaha. Daarna naar wat winkels geweest om wat te shoppen (target, nobhill foods). Vervolgens wilde ik richting het plaatsje ‘Pleasanton’ rijden, maar ik had (natuurlijk ;-)) de verkeerde afslag genomen (jaa zonder tomtom ;-)) en kwam ik op een soort van provinciale weg terecht i.p.v. de snelweg. Op die weg kwam ik langs de Markt van San Ramon waar ik de eerste zaterdag met Renee en de kids was geweest. Dat was toen best relaxed, dus wie weet dat ik daar één van de komende dagen weer ‘s naartoe ga.
Uiteindelijk kwam ik wel in Pleasanton terecht en heb er wat rondgereden. Toen weer via de snelweg terug. Daarna wat in San Ramon gereden en toen kwam ik (toevallig) bij de winkel de ‘Cosco’ terecht… Was ik al een paar keer geweest met Renee, maar ik weet nu meteen zelf waar het is.
(ik voel me af en toe echt net een klein kind die alles weer opnieuw moet leren haha)
Ik verveelde me een beetje, dus heb toen besloten om naar de bioscoop in Dublin te gaan. Ik wist nog soort van de weg, maar had de afslag gemist (ik wist het adres niet, anders had ik de TOMTOM wel gebruikt). Hierdoor kwam ik bij een aantal grote winkelketens terecht (en heb daar wat geshopt) en kon de bioscoop in de verte zien liggen. Door goed de borden te lezen ben ik met wat omwegen toch bij de bioscoop beland. Hoera! :)
Ik had eerst ‘s lekker een frappuchino gekocht bij de Starbucks en ben toen naar de film gegaan: ‘The Informant’ met Matt Damon. Ik vond het nogal een saaie film. Er kwamen af en toe wel leuke gedachtenspinsels van de hoofdpersoon in voor: Wist je dat een ijsbeer een gat in het ijs maakt om daar op een zeehond te wachten (voor ontbijt/lunch/diner) en dat hij tijdens het wachten zichzelf onzichtbaar maakt door zijn poot over zijn zwarte neus te doen….. Hoe weet ‘ie dat ‘ie dat moet doen? ;-) hahahaha!
Na de film heb ik nog wat leuke kleren gekocht bij ‘Old Navy’… Spijkerbroeken was ff zoeken, aangezien ik zo lang ben dat al die dingen te kort voor mij zijn. Met shirtjes gaat het wel goed. In Nederland zijn alle shirtjes voor mij juist te kort. Tenslotte ben ik (zonder TOMTOM jaaa) weer teruggereden naar huis. Ik heb daar nog een wandelingetje gemaakt in de buurt en toen was ‘t alweer bedtijd.

Sunday october 11th, 2009
Vandaag heb ik wel een beetje uitgeslapen (zolang als dat mogelijk is ;-), tot ongeveer half 8.
Rond 10 uur ging ik met Robert en Tom met de auto naar het BART-station in Walnut Creek. Renee had vandaag de auto nodig, maar ik wilde wel graag naar SF, dus vandaar dat ik ff afgezet werd bij het BART-station (i.p.v. zelf rijden).
Een uurtje later was ik in SF. Heb daar natuurlijk weer een frappuchino gehaald + een stuk pompoenbrood. Dat is echt zooo lekker :). Ondertussen liep ik richting ‘Market’ om ff van het uitzicht bij de Bay Bridge te genieten. Daar heb ik een uurtje gezeten en lekker wat geschreven.
Daarna langs de boulevard gelopen richting Fishermans Warf. Daar vonden namelijk alle activiteiten rond ‘Fleetweek’ plaats. De voornaamste activiteit waren de vliegshows die je daar kunt bekijken. Verschillende stuntvliegtuigjes (dubbeldekkers, F16 e.d.) doen in de lucht de meest mooie/coole/gevaarlijke stunts. Het was erg bewolkt, maar toch prima te zien. (leukleuk!) Er stond wel een straf windje, dus fleecevesten + jassen waren wel nodig.
Na een uurtje ben ik wat toeristenwinkeltjes ingegaan en een beetje heen en weer gelopen (wat lopen er toch een bijzondere mensen op deze aardbol rond :-S). Daarna wilde ik weer terug naar mijn plekje aan de baai, maar het was ondertussen MEGA-druk geworden! Uiteindelijk heb ik wel een plekje kunnen vinden en heb ik mijn tijd gevuld met het kijken naar duikende pelikanen, zwemmende zeehonden en verschillende vliegtuigen die allerlei capriolen uithaalden… soms inclusief rookpluimen.
Van 15.00-16.00 PM was het tijd voor dé act van de dag: The Blue Angels: 6 blauw/gele F16’s die met z’n allen zulke mooie dingen doen. En dan dat geluid! TOP! Ik heb geprobeerd foto’s te maken van dit alles. (kijk maar)
Rond 4-en ben ik weer teruggelopen naar het BART-station (je bent wel een tijdje onderweg) en was ik ‘s avonds met het eten thuis. Ik had moeie benen en een lekker kleurtje op m’n gezicht gekregen. Dat krijg je met die zeelucht he? Tenminste… Ik wel :)

See y’all later!

Grts Roeline