't Is me een weekje wel....

ATTENTIE!
Als je het vorige ‘extra belangrijke blog’ nog niet gelezen hebt, wel ff doen a.u.b. …. is wel van belang namelijk.
(dank u J)

Monday November 9th 2009:
De kids hadden dit weekend veel nieuwe spulletjes gekregen voor op hun kamer (IKEA heeft wel leuke spullen), dus toen ik ‘s ochtends in hun kamer kwam dacht ik: Huh? Das wel ff wat anders….Erg leuk! Ze hebben nu allebei een eigen tafeltje met een lampje waar ze, naar eigen zeggen, hard aan kunnen ‘werken’. Daarbij hebben ze ook een pennenbakje en een prullenbak gekregen. De kids waren er heel blij mee en ze wilden niets anders doen dan werken, werken en nog ‘s werken. :)
‘s Middags hebben we met z’n allen weer Koekeloere gekeken. Het blijft leuk, zowel voor de kids als voor mij hahaha. Verder zijn we ook een poosje naar de bergspeeltuin geweest. Onderweg waren we even naar het Community Centre gereden (het gebouw waar Nirea ballet heeft) om te vragen naar de ‘lost and found’. We zijn namelijk nog steeds Tom z’n jas kwijt; misschien was ‘ie daar? Helaas niet.
Eenmaal thuis hebben de kids nog lekker zelf gespeeld.
‘s Avonds voor het eten heb ik boven de boel gedaan: de bedden van de kids gedaan (alles gewassen vandaag), stofzuigen, m’n eigen kamer stofzuigen enz. Later die avond zijn Robert en Renee samen nog even weggegaan om wat boodschapjes te doen (de kids lagen inmiddels al op bed) en heb ik nog een uurtje opgepast. Dat was fijn een uurtje tv-kijken :).

Tuesday November 10th 2009:
De ochtend ging een beetje traag. Tom heeft al dagen dat ‘ie z’n pap niet wil eten (dat krijgen ze op dinsdag en donderdag). Volgens Renee mist er iets in de pap… iets zoets…. De komende dagen zal het dus even ‘cereal’ worden (soort van cornflakes). Ook de sportschool ging wat moeizaam. Ik had last van m’n heup en ook m’n linkervoet irriteerde. Toch maar gegaan en rustig aan gedaan.
‘s Middags tijdens de lunch heb ik met de kids Renee uitgezwaaid. Ze ging namelijk voor een paar dagen op zakenreis naar Denver, Colorado. (Donderdag komt ze weer terug.)
Verder ging alles volgens schema, totdat we bij ballet van Nirea aan kwamen. De vorige dag had Tom al gezien dat er hekken om Nessies speeltuin stonden (toen we naar de ‘lost and found’ gingen). Ze zijn de hele speeltuin aan het verbouwen. Tijdens het uurtje ballet konden Tom en ik dus niet naar de speeltuin. Dus in plaats daarvan hadden we een voetbal meegenomen en hebben we een uurtje gevoetbald op het grasveld ernaast. Ook leuk :).
‘s Avonds heeft Robert gekookt en ben ik nog naar Borders gegaan. Bij terugkomst zat Robert een documentaire op tv te kijken over de/een bekende gitige slang in Afrika: the black mamba. Als je door zo’n beest gebeten wordt en je hebt niet meteen de juiste medicijnen, ben je zo weg. Lekker dan :-S.

Wednesday November 11th 2009:
Vandaag was een vrije dag voor de kids: ‘Veterans day’! Dat is een officiële feestdag. ‘Hoe & wat’ moet je me maar niet vragen hahaha (daar heb je internet voor ;-))
Deze ochtend zijn we wel normale tijd opgestaan. Het voordeel vandaag was wel dat alles lekker op het gemak kon. Aankleden op het gemak, ontbijten op het gemak, tandenpoetsen op het gemak, enz.
Na het ontbijt hebben de kids even lekker zelf gespeeld. Ik heb ondertussen wat papieren van de kids uitgezocht: tekeningen, kleurplaten, knutselwerkjes e.d. Ze hadden er mappen vol van. Ook was het tijd om de Sinterklaas-kleurplaten op te zoeken :).
Later op de ochtend hebben we Sintjes en Pietjes gemaakt met vingerverf en/of krijt. De kids kregen een cirkel als hoofd en mochten de rest erbij maken. Maar voordat ze daarmee aan de slag konden moesten we eerst bespreken hoe Sint en zijn Pieten er eigenlijk uitzagen. Voor de kids was het niet zo vanzelfsprekend als voor de kids in Nederland. Vervolgens aan de slag met op de achtergrond natuurlijk Sint-muziek. Halverwege het kunstwerk hadden ze even geen zin meer en hebben ze zelf met iets anders gespeeld.
Rond half 11 was het tijd voor een snack en hebben we met z’n allen de eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal gekeken op m’n laptop. Nirea zei aan het eind: “wat was het kort!” Haha, ja als je Koekeloere gewend bent, dan is dit inderdaad kort. Daarna hebben we nog wat sint-spelletjes gespeeld op de internetsite: www.sinterklaasjournaal.nl. Erg leuk!
Rond het middaguur zijn we even naar buiten gegaan: naar de slangenspeeltuin. De kids hadden wat beweging nodig. Dus een voetbal + stoepkrijt mee en gaan met die banaan. Het was druk in de speeltuin! We zijn uiteindelijk maar even kort geweest, want we hadden stiekem ook al wel een beetje honger.
Na de lunch hebben we verder geknutseld aan de Sintjes en Pietjes van de ochtend en mochten de kids een plaatsje op de muur zoeken voor hun kunstwerk(en).
‘s Middags was het tijd voor weer een speeltuin: de spinnenspeeltuin. De kids vermaakten zich eerst prima samen en gingen daarna gezellig voetballen met anderen. Rond een uurtje of 4 waren we weer thuis en wie waren daar toen? Goede (Duitse) vrienden van Robert & Renee. De kids wisten van tevoren dat ze zouden komen, al riepen ze de hele dag al: “ik denk niet dat ze komen hoor!” Nou, wel dus :).
Ik heb nog even de snack verzorgd en de rest van de middag hebben de kinderen zich vermaakt met hen.
‘s Avonds hebben we met z’n allen heerlijk genoten van zelfgemaakte soep, stokbrood en appeltaart. Mmm :). Glaasje wijn erbij… helemaal goed. De vrienden spreken Duits, dat was wel ff wennen. Gesprekken in het Duits zijn echter prima te volgen, al is het spreken van de taal wel even andere koek. Maar Engels gaat natuurlijk ook ;-)
Rond een uurtje of 8.00 PM ben ik nog even lekker buiten geweest om ‘uit te waaien’. Dat was wel even lekker.

Thursday November 12th 2009:
Deze ochtend ging wel ok. In de sportschool heb ik om een ‘cancellationform’ gevraagd. Je moet je abonnement namelijk 30 dagen van tevoren opzeggen. Ze waren allemaal nogal verbaasd (ja wie niet hè?). Ik kan echter nog wel sporten totdat ik vertrek.
De rest van de ochtend heb ik de au pair-organisatie aan zijn/haar jasje getrokken. Ik moest namelijk m’n terugvlucht boeken, maar daar voor moest ik ook met hen in contact komen. Af en toe heb je echt het idee dat je van het kastje naar de muur gestuurd wordt, maar ok.
‘s Middags was het weer tijd voor het Sinterklaasjournaal en niet te vergeten: huiswerk! We gaan hier trouw iedere dag mee aan de slag.
Aan het einde van de middag deed Robert de kids in bad en heeft hij ze voor de televisie gezet. Vervolgens ging hij naar de ‘In-and-out-burger’ om ons avondeten te halen. Ondertussen heb ik even op de kids gepast. Toen eenmaal ons avondeten op tafel stond, ging ik met de kids eten en ging Robert er vandoor om Renee van het vliegveld op te halen (ze kwam vandaag terug).
Na het eten heb ik nog even met de kids verder tv gekeken en vervolgens het hele avondritme met ze gedaan. Het ging allemaal vrij vlotjes. Mooi zo :).

Friday November 13th 2009:
Renee was weer ‘in da house’, dus ik had deze ochtend weer wat langer de tijd voor mezelf, aangezien zij de kids van school ging halen. De ‘extra’ tijd heb ik dit keer besteedt aan het bakken van pannenkoeken voor de lunch! Het zit er bij de kids een beetje ‘ingebakken’ (;-)) dat ze regelmatig op vrijdag pannenkoeken krijgen. Aan mij de eer om het dit keer te doen. De eerste pannenkoek was mislukt, ofcourse. Maar de rest was goed gelukt vond ik zelf. Renee had me nog wat tips over het recept gegeven. Dat gaat mooi in m’n kookboek (en dan bak ik voortaan de allerlekkerste pannenkoeken hahaha). Achteraf gezien vonden de kids de pannenkoeken wel erg lekker, maar op het moment zelf hadden de kids last van een ‘nee-bui’. Het was allemaal niet goed, ik geloof dat ik toen de enige was die van de pannenkoeken genoot. Bleek achteraf niet waar te zijn hoor ;-).
De rest van de middag ging allemaal vrij normaal. De kids hebben ‘gewerkt’ op hun kamer en we zijn naar de vlinderspeeltuin geweest. Daar waren we al een hele tijd niet geweest, dus ik reed natuurlijk weer verkeerd. Op dat moment had ik twee schreeuwende kinderen achter mij (“zo moet je niet rijden!”). Uiteindelijk zijn we er wel gekomen en toen we uit de auto stapten was het KOUD!
Toen na een tijdje mijn handen half bevroren waren, zijn we maar weer naar huis gegaan ;-)

‘s Avonds ben ik rond 7.30 PM weggegaan om Vanessa op te halen. We zouden wat gaan drinken. Vanessa kon niet auto rijden (en had op dat moment ook geen auto), aangezien ze nog steeds op krukken liep. Tijdens de rit vertelde ze ook dat ze hoogstwaarschijnlijk geopereerd moet worden aan haar knie. Hij is dubbelgeknakt o.i.d. tijdens rugby-training, lekker dan :-S. Voorlopig is ze dus nog wel onder de pannen.
We reden naar één of ander café in Crow Canyon (10 minuutjes rijden via de snelweg). Haar host-mom had gehoord dat het best een leuke tent was. Dus wij er naar toe.
Het begin van de avond was een beetje op gang komen, maar later werd het wel erg gezellig. Ik heb leuk met allerlei Amerikanen zitten praten….. allemaal mannen natuurlijk :). Alle vrouwen waren (opvallend) aangeschoten of dronken. Die kunnen ook niks hebben hè? ;-). Ik zat braaf aan de cola, want ik had thuis tijdens het eten al wijn op en ik moest nog rijden…. En 1 keer politie achter me aan is wel genoeg.
Tijdens de gesprekken werkte het ezelsbruggetje van ‘Routine-Roeline’ nog steeds goed. Je ziet bij de mensen dan meteen zo’n blik van: “Oooow, zit dat zo!” Daarna moet zowel ik als de ander er hard om lachen :). Al met al een leuk avondje. Ik had een heerlijk thuisgevoel. Nou, dat klinkt goed hè?

Saturday November 14th 2009:
Vanochtend heb ik m’n terugvlucht geboekt. ‘t Was gek om te doen, het dringt geloof ik nog niet echt tot me door dat ik over ongeveer een maandje weer voet op Nederlandse bodem zet. Maarja, we komen nu in een periode dat we dingetjes zo langzamerhand moeten gaan afsluiten. Zo ben ik bezig geweest om al m’n contacten in the USA op de hoogte te brengen van mijn situatie. Zoals verwacht waren de reacties allemaal in de trend van: “O I’m so sorry”. Het gaat hier trouwens NIET om Amerikanen. Ik ben benieuwd hoe DIE gaan reageren als ik het ze ga vertellen, zoals bijvoorbeeld de moeders op het schoolplein. ‘t Zal weer lekker overdreven gaan hahaha (ik met m’n nuchterheid). Pas geleden vertelde ik het wel alvast aan de man van the gym (aangezien ik een cancellationform nodig had) en die zei: “I thought you were gonna be here for a year. You just got here and now you’re leaving?”
Ehmmm, yep…
Dat is trouwens wel opvallend aan de Californiërs (noem je dat zo?). Iedereen is even open, behulpzaam en belangstellend. De belangstelling blijft wel een beetje aan de oppervlakte, maar ok.
Qua beleefdheid kunnen sommige Nederlanders hier ook nog wat leren. Het gaat allemaal heel netjes, al kan ik het me voorstellen dat het soms wel een beetje ‘irritant’ over kan komen als je achter iedere zin ‘please’ hoort: “Sit down please, don’t touch that please, keep your hands to yourself please, etc.”

Rond de lunch ben ik lekker naar buiten gegaan. Het was heerlijk weer vandaag; echt terrasjesweer. Dus met een ‘Tall Vanilla Latte’ en een ‘oatmeal-koekje van de Starbucks was ‘t heerlijk genieten :-D.
‘t Is trouwens iedere keer opvallend dat als ik iets te drinken koop bij de Starbucks, ze aan je vragen wat je naam is. Meestal moet ik het spellen, maar soms ook niet en dan krijg je echt de meest vage combinaties van letters die mijn naam dan moeten vormen. Ik heb al verschillende versies meegemaakt. Voorbeeldje nodig? Zie foto.

Toen ik zo op het terrasje zat, in het verre Amerika, tussen de Amerikanen en de mooie natuur, had ik echt een thuisgevoel. Wat dat betreft heb ik totaal geen heimwee. Ik heb helemaal niet het idee dat ik in een VREEMD land ben. Ik weet m’n weg te vinden en zo niet, dan lost zich dat ook wel weer op, hoe dan ook. Alles voelt heel gewoon…. alsof je in Nederland op een terrasje zit, maar dan met lekker weer hahaha (hè wat flauw ;-)). Ook de Engelse taal klinkt niet gek. Het hoort er gewoon bij en ik klep gezellig mee. Dat voelt erg fijn. Sommige Amerikanen denken ook dat ik uit SF kom, is dat niet lachen? Ze horen niet aan m’n accent (heb ik dat?) dat ik uit Nederland kom. Het is trouwens wel een standaardvraag als je een gesprek met iemand begint: ‘Where are you from?’ Ik laat hun nu altijd raden, want als ik het zeg, beginnen ze gelijk te kleppen over Amsterdam. (jaja, dat weten we nu wel).
Misschien is het een leuke toeristische stunt dat ze denken dat ik uit SF kom, maar dat maakt mij niet uit. Ik vind het leuk hahaha. Wat dat betreft is het wel rot om te vertrekken, maar voor m’n gevoel zal dit niet de laatste keer (in dit deel) van de USA zijn. Ik ga ervan uit dat dit nog een vervolg krijgt.

En dan nu nog even over de rest van de dag:
‘s Avonds is de moeder van Renee gekomen. Zij blijft de komende drie weken bij ons in huis. Gedurende de week zal ze samen met mij en de kids allerlei dingetjes doen. Gezellig!

Sunday November 15th 2009:
Vandaag was het weer tijd om naar San Francisco te gaan. Dus tegen het einde van de ochtend met de auto naar het BART-station in Walnut Creek en ‘hup’ in de trein.
Eerst maar ‘s begonnen met (weer) een Vanilla Latte en een ‘cinnamonroll’ bij de Starbucks. Het was een beetje zoet, maar ja, in Amerika stoppen ze echt OVERAL suiker in, maar ok.
Vervolgens ben ik via de boulevard (dat heet daar de ‘embacadero’) naar Pier 39 gelopen. ‘t Was heerlijk weer… muziekje op, prima. Eenmaal daar aangekomen heb ik wat souveniertjes gekocht. Heel fout, maar wel heel leuk :).
Voordat ik naar SF ging, had ik voor mezelf bedacht wat ik nog wilde doen in SF, aangezien mijn einde toch langzamerhand wel in zicht komt. Ik had een lijstje gemaakt en 1 van die dingen was om naar het ‘Waxmuseum’ te gaan. Eigenlijk gewoon een soort van Madame Tussaud, maar dan in Amerika hahaha. Ik was er al een paar keer langsgelopen en dacht: “Goh, dat lijkt me wel wat”.
Nou, ik naar binnen. ‘t Was op zich wel ok, maar niet echt spectaculair. De meeste figuren leken NET niet. Behalve Mr. Poetin (van Rusland). Die wel. En die twee van de Titanic ook wel een beetje. Zie foto’s. Er was ook een horrorgedeelte met Freddy Kruger e.d. Het vage wat ik dan heb is dat als ik daar loop, ik echt het idee heb dat die dingen opeens gaan bewegen. Dat krijg je als je een keer met Halloween in Walibi World bent geweest (hè Els?;-)).
Maargoed,
Na het museum heb ik een stuk gelopen richting de Golden Gate Bridge. Dat ding is een eind weg, dus er helemaal naartoe lopen ging niet echt. Ik kan trouwens totaal geen afstanden inschatten. Zelfs met een TomTom lukt me dat niet :-S. De brug leek wel dichtbij, maar dat was het dus niet hahaha.
Ik heb een poos op een helling gezeten, van het uitzicht genoten en wat foto’s gemaakt. Vervolgens via de boulevard weer een stuk terug. Onderweg kwam ik bij een pier waar je een bootocht om de Golden gate Bridge en Alcatraz kon doen voor $15,-. Renee had me daar al ‘s over verteld en raadde me dat aan. Dus besloot ik het te doen. Het was voor een uur.
Uiteindelijk was het echt super! Ik heb mooie foto’s gemaakt (kijk maar), al waren m’n handen aan het einde echt zowat bevroren :-S. Op zee was het KOUD! En zeker als je aan het einde van de middag gaat. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb leuk met alle mensen op de boot zitten kletsen.
Na de boottocht had ik toch wel trek en was het tijd om de ‘echte’ hotdog te proberen: met zuurkool dus. Mmm! Ik kan niet zeggen of ‘ie nou ECHT lekker was of omdat ik zo’n honger had dat alles om zo’n moment wel smaakte ;-). We moeten ‘m uiteindelijk nog maar ‘s proberen denk ik.
Na m’n ‘diner’ moest ik eigenlijk nog over de hele boulevard teruglopen naar de trein, maar daar had ik niet zoveel in, dus nam ik de tram (daar was het heerlijk warm!). Vervolgens nog even wat lekkers te drinken gehaald om op te warmen en toen naar huis.
‘t Was een super dagje!

En dan ook nog:
M’n volgende blog of 2 bloggen kunnen misschien wat vertraging oplopen, aangezien ik met de familie binnenkort een weekje op vakantie ga richting San Diego (van za. 21- zo.29 nov). Dan weten jullie dat, okee?
Daaag hoor,

Liefs
Roeline